Aksaray ölçeğinde gazetecilik yapmaya çalışan az sayıda meslektaş ile ne yazık ki gazeteciliğin olmayan itibarını daha da fazla sağabilmek için camiaya yamanmış bir sürü insanla Aksaray’da ayakta kalmaya çalışıyoruz.
Halkın sevdiği ve unutmadığı olumsuz haberlerle birlikte olumlu ve güzel şeyleri de mümkün olduğunca paylaşmaya çalışıyoruz ama bunları;
Pazar yerlerindeki Pazarcılar gibi,
Tarlalardaki Çiftçiler gibi,
Mandıradaki Besiciler gibi,
Kapalı çarşıdaki Esnaflar gibi,
Kafeler Caddesindeki işletme sahipleri gibi,
Sanayideki Tamirciler, Marangozlar, Kaportacılar ve diğer esnaflar gibi,
Mahallelerdeki Bakkallar gibi,
Kamu kurum ve kuruluşlarında çalışan işçi ve memurlar gibi,
Seçilmiş olan Belediye başkanları veya Milletvekilleri gibi,
Sokaklardan hurda toplayanlar gibi,
İnşaatlarda demir bağlayan veya kalıp çakanlar gibi,
Sade ve sadece geçimlerimizi sağlamak için yapıyoruz.
İçimizde emeklilikte evde sıkılmamak için duayen sıfatı ile dolaşanların elbette bizlerin yaşayıp, gördüklerini ve çektiklerini anlamalarını istemiyoruz ama artık bu şehri idare ettiğini düşünenlerinde artık şapkalarıyla bir oturup düşünmesinin vakti gelmedi mi?
***
Ülke genelinde Devletimiz halkın tasarruf etmesi için geçtiğimiz yıl bir tasarruf tedbiri paketi açıkladı ve bu paketten en büyük pay ülke genelinde sadece Aksaray’ın yerel basınına çıktı.
Yandaş ve kandaş kabul edilenler bir şekilde el altından verilen desteklemeler ile ayakta tutulmaya çalışılırken tarafsız veya karşıt kabul edilenlere de “Tasarruf tedbiri var” denilerek süreç devam ettirildi.
İlgili tasarruf tedbirlerinde bildiğim kadarıyla kamu kurum ve kuruluşları ile belediyelerin hiç ama hiç birisi yerel veya ulusal kabul edilen yayın kuruluşları ile bir bağ kurmayacaklar ve bu kuruluşlara hiçbir bedel ödemeyeceklerdi.
Allah razı olsun ki sevgili idarecilerimiz her fırsatta çoluk çocuklarının üzerine yeminler ederek bir kuruşu hiçbir yayın kuruluşuna vermediklerini söylüyorlar.
Çocuk üzerine yeminler edildiğinde bizlerde inanmaktan başka yol bulamıyoruz.
Elbette burası Aksaray.
Aksaray’da şehrin insanlarının iki yakasının bir araya gelmesini ister mi bir idareci?
Elbette istemez, bu geçmişte de böyle oldu gelecekte de bu şekilde devam edecek.
İşte bu yüzden 2050 yılında da Aksaray halkı demiryolu, havalimanı ve su türkülerini söylemeye devam edecek.
Devlet kurumları tarafından verilen ve geçmişteki yapılmayan ihalelerin sorumlularını arayarak “Ne yapalım” cevabıyla bu halkın umutlarını ötelemeye devam edecekler.
Özetle bizi en fazla bizler istemiyoruz.
Orta Anadolu’nun en büyük organizasyonu için tasarruf tedbirlerine rağmen Aksaray’ı bekleyen sürecin nimetinin tek başına yiyen yayın organı ve çalışanları sözde bu organizasyonu ülkeye duyururken yerelden de bu yayın grubunun reklamını yapması sadece bana mı tuhaf geliyor.
Ben bir gazeteci olarak gerçekten merak ediyorum;
Bu Aksaray’a yayın için gelip gidenler ne için gelip gider?
Bunlara bir ödeme yapılıyor mu?
Bu ödeme yapılıyorsa bir yıldır Aksaray’ın içerisindeki yerel denilen yayın organlarına tasarruf diyenler neden havuza akıtılanda “Tasarruf” kelimesinin “T”’sini dile getirmiyor.
“Biz gazeteler olarak neden Aksaray’a sizlerin reklamını yapmak için getirdiğiniz yayın kuruluşunun reklamını yapıyoruz” diyen bir tane meslektaş çıkar mı bilmem ama ben soruyorum; Kısaltarak yazayım, sahi; “X makam sahibi havuzun yüzde 90’lık kısmını bir başına kullanan yayın kuruluşunda olacak” ve devamında da “X Haber kanalı bu programı canlı yayınlayacak” gibi haberleri Aksaray’ın yerel basınına neden gönderirsiniz?
Sevgili idareciler sizler olayı yanlış anlamışınız sanırım, sizler onlara bedel ödeyip reklamlarını yapmayacaksınız, onlar sizlerden aldıkları bedellerle sizin reklamınızı yapacaklar…
Yorum Yazın